Stajyer olarak başladığım okulda ustam olan Wylla Waters ile derslere giriyordum. Wylla deneyimli bir İngilizce öğretmeniydi. Sıcak bir Mayıs sabahı dışarıdaki buldozerin öğrencilerin dikkatini çektiğini fark etti. Hikaye öğelerini işliyorduk derste. Wylla kalem ve kağıtlarla dışarı çıkardı öğrencileri.

Misafir gelmiş bizim bahçeye haydi ona sorular soralım dedi. Öğrenciler buldozeri kullanan sürücü Ali abi ile tanıştılar. Neden oraya geldiğini öğrendiler ve hatta buldozerin içine binip diğer araçlardan farklarını bulmaya çalıştılar. Sınıfa geldiğimizde hikayemiz hazırdı. “Ali the Bulldozer and his friends at school” isimli bir hikaye yazdık. Wylla müfredatı anlamlı bir amaç için kullanma olanağı vermişti öğrencilerine. O anın sunduğu fırsatı değerlendirmişti. Bizler çoğu zaman öğrencinin dikkatini sınıfa getirmeye uğraşırken Wylla öğrencinin dikkatini takip etmiş oradan anlamlı bir içerik çıkarmayı başarmıştı.

Farkındalık anın bizlere getirdiklerini kucaklayabilmeyi gerektirir. Farklı bir senaryoda Wylla öğrencilerin dikkatini kazanmak için ufak uyarılar ve hatırlatmalar yapabilirdi.  Peki o günün bir hikayesi olur muydu ?